دستم را به سراسر شب کشیدم،زمزمهی نیایش را در بیداری انگشتانم تراوید.قطره های ستاره در تاریکی درونم درخشید.و سرا نجام در ..................
آهنگ مه آلود نیایش ترا گم کردم
پیش از این مردم دنیا دلشان درد نداشت
هیچ کس غصه ی این را که چه می کرد نداشت
چشمه ی سادگی از لطف زمین می جوشید
خودمانیم زمین این همه نامرد نداشت
شاید اون جوری که باید قدرتو من ندنستم
حرفایی بود توی قلبم که نگفتم ،نتونستم