پیله های سیاه
تاریک بود نمی دیدم خوب دقت کردم ...دورم تار تنیده شده بود ..پیله های سیاهی بودپیله های سیاه
تاریک بود نمی دیدم خوب دقت کردم ...دورم تار تنیده شده بود ..پیله های سیاهی بودجدیدترین یادداشتها
همهبایگانی
- مرداد 1385 1
- تیر 1385 1
- خرداد 1385 6
- اردیبهشت 1385 1
- فروردین 1385 5
- اسفند 1384 4
- دی 1384 3
- آذر 1384 1
- آبان 1384 2
- مهر 1384 7
- شهریور 1384 44
آمار : 20901 بازدید
Powered by Blogsky
می رسد روزی که بی من روزها را سر کنی
می رسد روزی که مرگ عشق را باور کنی
می رسد روزی که در کنار عکس من
نامه های کهنه را از بر کنی
سحر
شنبه 2 مهر‌ماه سال 1384 ساعت 12:13 ق.ظ
گاهی فکر میکنم چه دل ژری داری؟؟؟واقعا اینطوره؟؟
سلام خوبی ؟
خیلی قشنگ نوشتی
منم اپ دیت کردم خوشحال میشم به منم سر بزنی
تا بعد خدانگهدار
وقتی که تنگ غروب بارون به شیشه میزنه!
همه غصه های دنیا توی سینه منه!
توی قطره های بارون، میشکنه بغض صدام!
دیگه غیر از یه دونه پنجره هیچی نمیخوام!
پشت این پنجره میشینمُ و آواز میخونم!
منتظر واسه رسیدنت تو بارون می مونم
زیر بارون انتظارت رنگ تازه ای داره
منم عاشق ترم انگار وقتی بارون می باره
بعضی وقتها که میای سر روی شونم میزاری
تمام غصه ها رو از دل من بر می داری
اما این فقط یه خوابه، خواب پشت پنجره!
وقت بیداری بازم غم میشینه تو حنجره!
رندگی با عشق هرگز تیره نخواهد بود
سلام سحر
(الان هم تقریبا سحره)
سحر جان از مرگ نوشتی
من که جزو آدمهای خیلی معمولی هستم و یکی از خیل
(بی چرا زندگان) فکر میکنم بازار زندگی گاه آنچنان کساد
می شود که به تدبیر هیچ چیز - الا سکه مرگ رونق نمیگیرد.
در حقیقت زندگی در انتهای راه چون نقطه یی در انتهای سطری می ایستد و منتظر می ماند تا به تمام دست و پا
زدن ها و اوج و فرودها و ناله ها و فریادها و بر سر یکدیگر
کوبیدن هایمان پایان دهد.
سلام خیلی زیبا بود.
راستی چرا اینقدر تو هم بدتر از من غمگین مینویسی
از من به شما نصیحت .. بردارانه !
مممم..اگه اون روز هم نیومد غصه نخور ..... .
فرض کن که هر روز و هر شبش همون روزه .. :) !
مرگ من روزی فراخواهدرسید در بهاری روشن ازامواج نوردرزمستانی غبارآلودودور یا خزانی خالی ازفریادوشور
نوشته هات زیباست دلم می خواست برای هرکدومشون نظربدم ولی وقتم محدود بود موفق باشید